Metoda bazująca na neuromechanice nerwów, czyli na możliwości adaptacji układu nerwowego do ciągłych zmian obciążeń mechanicznych. Autorzy metody zwracają uwagę, że do podrażnienia nerwów dochodzi praktycznie w każdej patologii narządu ruchu. W czynności czuciowej objawia się to bólem i przeczulicą, w czynności neurowegetatywnej zaburzeniami naczynioruchowymi, potowydzielniczymi i troficznymi.
Poprzez odpowiednie pozycje napięciowe fizjoterapeuta bada zdolność nerwów do adaptacji w danej pozycji. Próbuje wywołać określone dolegliwości zgłaszane przez pacjenta w wywiadzie. Jesli się uda - potwierdza to hipotezę, że problem leży w tkance nerwowej.
Leczenie polega na wykonywaniu ruchów oscylacyjnych , wywoływanych ''z daleka'' w bezbólowym zakresie ruchu. Efektem będzie prawidłowy ruch bez bólu.
Terapia znajduje zastosowanie przy problemach z: nerwem pośrodkowym, promieniowym, łokciowym, kulszowym, udowym ,zasłonowym, kanałem kręgowym , układem współczulny.
U pacjentów może sie to objawiać np. drętwieniem dłoni.