Jest to metoda terapeutyczna stosowana w leczeniu schorzeń ortopedycznych, neurologicznych i układu mięśniowo-szkieletowego. Została opracowana i spopularyzowana przez Japończyka dr Kenzo Kase. Wykorzystuje się w niej specjalne taśmy - plastry o elastyczności 130-140%, które nie zawierają leków ani latexu. Taśma ma wpływ fizjologiczny na skórę, system krążeniowy i limfatyczny, powięź, mięśnie oraz stawy.
To leczenie za pomocą ruchu. Zawiera szereg różnych form badania pacjenta, stosowanie ćwiczeń rozciągających, wzmacniających, równoważnych i innych. Powinna mieć miejsce zarówno w gabinecie rehabilitacji oraz jako ćwiczenia domowe.
To stosowanie różnego rodzaju bodźców fizycznych.
Ogólnie zabiegi mają działanie przeciwbólowe, powodują przekrwienie i lepsze odżywienie tkanek, stanowią wstęp do dalszej rehabilitacji lub są głównym składnikiem leczenia.
To metoda stosowana w rehabilitacji, która dzieli się na cienkoigłową i gruboigłową. Polega na wbiciu igły w precyzyjnie zlokalizowany punkt mięśniowo-powięziowy i jego dezaktywację.
Jest techniką rozciągającą, która działa przeciwbólowo przez zmniejszenie nadmiernego napięcia mięśnia w spoczynku, wykorzystująca naturalny odruch z receptorów znajdujących się w ścięgnach mięśni.
Metoda bazująca na neuromechanice nerwów, czyli na możliwości adaptacji układu nerwowego do ciągłych zmian obciążeń mechanicznych. Autorzy metody zwracają uwagę, że do podrażnienia nerwów dochodzi praktycznie w każdej patologii narządu ruchu. W czynności czuciowej objawia się to bólem i przeczulicą, w czynności neurowegetatywnej zaburzeniami naczynioruchowymi, potowydzielniczymi i troficznymi.
Punkt spustowy (ang. trigger point) - punkt nadwrażliwy zlokalizowany w miejscu wyczuwalnym palpacyjnie, bolesny przy nacisku i bywający przyczyną charakterystycznego bólu promieniującego, tkliwości uciskowej, a nawet objawów ze strony autonomicznego układu nerwowego.
Jest to metoda biomechanicznego diagnozowania i leczenia zespołu bólowego kręgosłupa. Diagnozowanie oparte jest na dokładnej znajomości wzorców bólowych i na obserwacji zmienności tych objawów tak w wywiadzie jak i w badaniu przedmiotowym. Nadrzędnym celem tej metody jest likwidacja ryzyka nawrotu dolegliwości.
Obejmuje świadomą pracę na tkankach miękkich w celu uzyskania określonego rezultatu. Dzięki możliwości progresji głębokości daje możliwości pracy na skórze, tkance podskórnej, powięzi oraz mięśniach. Prawidłowo wykonany masaż, zgodnie ze wskazaniami daje natychmiastowe rezultaty. Głęboki nie oznacza, że jest mocniejszy, bardziej bolesny.
Brian Mulligan jest nowozelandzkim fizjoterapeutą, który przedstawił nową koncepcję diagnostyczno-terapeutyczną mobilizacji stawowej połączonej z ruchem. Opracował techniki mobilizacyjne (jak "NAGs", "SNAGs", "odwrotne NAGs" oraz mobilizacje połączone ruchem /tzw. MWMs/) działające bezpośrednio na stawy, a pośrednio na układ nerwowo-mięśniowy.
Metoda neurofizjologiczna, nad którą praca zaczęła się tuż po II wojnie światowej w USA, w 1956 roku powstała pierwsza książka, która przez późniejsze lata była udoskonalana wraz z rozwojem medycyny. W Polsce kursy trwają od 1997 roku i obecnie stanowią praktycznie podstawowe wykształcenie każdego fizjoterapeuty. Jest to jedna z nielicznych metod specjalnych fizjoterapii refundowana przez NFZ.
Metoda Ackermanna jest ukierunkowanym systemem terapii, którą wyróżnia szczegółowa diagnostyka pacjenta oraz precyzyjna technika leczenia manualnego.Terapia oparta jest na bardzo dokładnym badaniu przestrzennego ustawienia układu kostnego, oraz skutecznym postępowaniu chiropraktycznym . Każdy ruch w tej terapii, charakteryzuje się precyzją i dokładnością, dając zamierzony efekt. Metoda pozwala na działanie w miejscu występowania zaburzenia, w sposób celowany.